του Τάκη Τσογκαράκη
Αναδημοσίευση απ΄το έγκυρο portal Advendure - 27.04.2015
Φτάνοντας την παραμονή του αγώνα στο Δασικό Χωριό της Χαϊντούς, έδρα του Rodopi Challenge, καταλάβαμε ότι κάτι έχει αλλάξει. Τα αυτοκίνητα που ήταν παρκαρισμένα έξω από τον χώρο ήταν μια εικόνα που δεν είχαμε συνηθίσει τα προηγούμενα χρόνια και από τις συμμετοχές μας στον μεγάλο αγώνα της διοργάνωσης, τον Rodopi Advendurun (ROUT). Η εντύπωση αυτή επιβεβαιώθηκε όταν για πρώτη φορά η τεχνική ενημέρωση έγινε σε εξωτερικό χώρο αφού πλέον η γραμματεία του Δασικού Χωριού αποδεικνύεται πολύ μικρή για να χωρέσει όλους αυτούς που θέλουν να ζήσουν την δική τους περιπέτεια στα δάση της Ροδόπης. Οι σχεδόν 200 συμμετοχές από όλη την Ελλάδα σε έναν αγώνα 80 χιλιομέτρων στην ακριτική Ροδόπη είναι η καλύτερη απόδειξη. Ακόμα μεγαλύτερη απόδειξη όμως αποτελεί το χαμόγελο όλων όσων έζησαν την εμπειρία του αγώνα και η υπόσχεση να ξαναβρεθούν στα μαγικά εκείνα μέρη … το συντομότερο δυνατόν!
Για άλλη μια χρονιά αυτό που συναντήσαμε στο Δασικό Χωριό ήταν η ζεστασιά των ανθρώπων της διοργάνωσης που υποδεχόταν τους αθλητές καθώς έφταναν ο ένας μετά τον άλλον να τιμήσουν τον αγώνα με την συμμετοχή τους. Είναι αυτό το «κάτι άλλο» που κάνει τον αγώνα να ξεχωρίζει και να θες να επιστρέψεις ξανά και ξανά.
Η διοργάνωση μας έχει καλομάθει με το δώρο που δίνει σε όλους τους αθλητές σαν κομμάτι του race pack του αγώνα. Το ίδιο έκανε και φέτος δίνοντας ένα αξεσουάρ αρκετά χρηστικό, το The North Face Base Camp Travel Canister με το λογότυπο του αγώνα. Ένα νεσεσέρ – μικρογραφία του μεγάλου ταξιδιωτικού σακιδίου της εταιρείας, εφάμιλλο τόσο σε ποιότητα κατασκευής όσο και υλικών.
The North Face Base Camp Travel Canister, το δώρο της διοργάνωσης σε όλους τους αθλητές του αγώνα
Η τεχνική ενημέρωση που όπως αναφέραμε έλαβε χώρα στον χώρο των απονομών και του τερματισμού ξεκίνησε στην ώρα της. Ο απανταχού παρών Χρήστος Κατσάνος ήταν κατατοπιστικός και φρόντισε να προλάβει από πριν όλες τις πιθανές απορίες των αθλητών ενώ ο Ηλίας Σπυριδόπουλος εξήγησε όλες τις τεχνικές λεπτομέρειες του αγώνα. Στην συνέχεια όλοι τιμήσαμε το προαγωνιστικό γεύμα που φέτος ήταν προσφορά της ROUT Gourmet Team ενώ πρωτοτυπία αποτέλεσε και το γεγονός ότι μαζί με το γεύμα παραδόθηκε και το πρωινό της επόμενης μέρας προσφορά του «Γρηγόρης Μικρογεύματα» για την αποφυγή συνωστισμού το πρωί πριν τον αγώνα ή για αυτούς που δεν διέμεναν στα σπιτάκια του Δασικού Χωριού.
Τεχνική ενημέρωση υπό το άγρυπνο βλέμμα του δεκάδων αθλητών αλλά και του "Ορίζοντα"
Το πρωί του Σαββάτου δόθηκε η εκκίνηση στις 6:00 ακριβώς και οι 188 δρομείς ξεκίνησαν να ζήσουν την εμπειρία του αγώνα της Ροδόπης. Για όσους έχουμε ζήσει μόνο τις εκκινήσεις του μεγαλύτερου αγώνα της διοργάνωσης ήταν ευπρόσδεκτη η εμπειρία του τρεξίματος στον ομαλό κατηφορικό χωματόδρομο υπό το λυκαυγές της ημέρας χωρίς την ανάγκη χρήση φακού κεφαλής. Η θερμοκρασία ήταν ιδανική ενώ οι προβλέψεις έδιναν μία μεταστροφή του καιρού από το μεσημέρι και μετά.
Η σηματοδότηση στον αγώνα κυμάνθηκε στα … γνωστά επίπεδα ROUT, διακριτική και κατατοπιστική, χωρίς υπερβολές και αισθητικό βιασμό αυτού του πανέμορφου δάσους. Δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε την καταπληκτική δουλειά που έγινε σε όλα τα ρυάκια, ειδικά στα τρία συνεχόμενα της Τάλιας κοντά στο 15ο (και 67ο) χιλιόμετρο – τα οποία τα περιμέναμε περισσότερο φουσκωμένα- αφού μεγάλοι κορμοί είχαν χρησιμοποιηθεί σαν γεφυράκια. Αποκορύφωμα το κανονικό γεφύρι στην τοποθεσία Μύλος όπου βέβαια τα νερά ήταν πράγματι ορμητικά. Δεν ήταν βέβαια λίγοι αυτοί που προτίμησαν να περάσουν μέσα από τα ρυάκια φοβούμενοι μία ενδεχόμενη πτώση από γλίστρημα, κάτι που ενδεχομένως να τους στοίχιζε και τον αγώνα.
Χρήσιμες οι κορμογέφυρες στα ρυάκια της Τάλιας | Photo (c): Θεοχάρης Λεζπουρίδης
Ειδική αναφορά αξίζει να γίνει στην πολύ καλύτερη οργάνωση του σταθμού τροφοδοσίας της Πρασινάδας που οι αθλητές συναντούσαν στο 27ο και 55ο χιλιόμετρο της διαδρομής καθώς και στην επιλογή να χρησιμοποιηθεί αυτός ο σταθμός για την χρήση του σάκου ανεφοδιασμού των αθλητών (drop bag). Σε διαφορετική τοποθεσία, από ότι γνωρίζαμε μέχρι σήμερα μέσα στο χωριό, πρόσφερε προστασία από την βροχή αλλά και καλύτερη οργάνωση για την εξυπηρέτηση του αυξημένου αριθμού των αθλητών ειδικά τις ώρες «αιχμής». Επίσης σοφή και η επιλογή του συγκεκριμένου σταθμού για την παράδοση του drop bag των αθλητών, κάτι που όπως θα φαινόταν μέσα στον αγώνα αποδείχθηκε σωτήριο …
Σωτήριο γιατί οι καιρικές προβλέψεις επιβεβαιώθηκαν στο ακέραιο δείχνοντάς μας το πραγματικό πρόσωπο της Ροδόπης! Τις μεσημεριανές ώρες της ημέρας και για αρκετή ώρα εκδηλώθηκε μία καταιγίδα η οποία βρήκε τους αθλητές σε διαφορετικά σημεία της διαδρομής. Αρκετά δυνατή κατά τόπους με έντονα φαινόμενα όπως χαλάζι ή κεραυνούς οδήγησε αρκετούς που δεν είχαν προνοήσει για καλό εξοπλισμό ή δεν είχαν την απαιτούμενη ενέργεια, να εγκαταλείψουν αφού η υποθερμία παραμόνευε. Περισσότερο τυχεροί αυτοί που μπόρεσαν και άλλαξαν ρούχα στον σταθμό Πρασινάδα-2 στο 55ο χιλιόμετρο συνεχίζοντας από εκεί μέχρι τον τερματισμό στεγνοί αφού τις απογευματινές ώρες η βροχή έδωσε την σειρά της σε έναν όμορφο απογευματινό ήλιο χαρίζοντάς μας όμορφες εικόνες, χρώματα αλλά και … αρκετή λάσπη σε αρκετά σημεία της διαδρομής.
Για τους εθελοντές του αγώνα πραγματικά τα λόγια –δεν- είναι περιττά. Αυτοί οι άνθρωποι πραγματικά στάθηκαν για ώρες μέσα στην βροχή περιμένοντας καρτερικά να βοηθήσουν, να υποστηρίξουν και πολλές φορές να περιθάλψουν τους δρομείς που έρχονταν ο ένας μετά τον άλλον. Ειδικά οι σκηνές που εκτυλίχθηκαν στην Πρασινάδα-2 εν μέσω της καταιγίδας ήταν συγκινητικές αφού πολλοί αθλητές όντας στα πρόθυρα υποθερμίας δεχόντουσαν την φροντίδα των ακούραστων εθελοντών. Όπως είχε αναφέρει και ο Χρήστος Κατσάνος στην συνέντευξή του πριν τον αγώνα οι Εθελοντές αποτελούν πια ένα αναπόσπαστο κομμάτι της διοργάνωσης, ένα συνθετικό στοιχείο απαραίτητο για την ομαλή διεξαγωγή του αγώνα.
Η διαδρομή προσέφερε την ευκαιρία να δώσουμε αλλά και να πάρουμε κουράγιο από συναθλητές που συναντούσαμε στην διαδρομή! | Photo (c): orizontas.org
Πρωτόγνωρη επίσης εμπειρία για όσους δεν είχαμε ξανατρέξει τον αγώνα η μοναδική ευκαιρία που μας έδωσε η ιδιαιτερότητα της διαδρομής «out-and-back» για λόγια παρότρυνσης και επιβράβευσης στους συναθλητές που συναντούσαμε κατά την αντίθετη φορά της διαδρομής. Κάτι που σχολίασε εμφανώς συγκινημένος και ο Γιάννης Κουρκουρίκης στις απονομές ευχαριστώντας όλους όσους του έδωσαν την ώθηση να προχωρήσει δυνατά προς τον τερματισμό αφιερώνοντάς τους τον αγώνα του.
Μελανό σημείο, η θλιβερή εικόνα κατά μήκος του μονοπατιού του αγώνα οι πολλές δεκάδες πεταμένες συσκευασίες από τζελάκια ή μπάρες. Τόσα χρόνια στην Ροδόπη πρώτη φορά γινόμαστε μάρτυρες αυτού του φαινομένου. Νιώσαμε πραγματική ντροπή για τον τραυματισμό αυτού του υπέροχου φυσικού περιβάλλοντος που μας έχει δοθεί σαν δώρο από την φύση. Δώρο που δυστυχώς εμείς οι ίδιοι αμαυρώνουμε. Απόρροια του «ανοίγματος» του αγώνα σε ολοένα περισσότερο κόσμο που φαίνεται ότι είναι απαίδευτος στις πραγματικές αξίες που πρεσβεύει η παρουσία μας στην φύση; Κάποια στιγμή θα πρέπει να αντιληφθούμε τι είναι αυτό που κάνουμε και γιατί το κάνουμε…
Στο αγωνιστικό σκέλος του αγώνα όσοι ζήσατε την εμπειρία της live μετάδοσης του Advendure από τον Θεοχάρη Λεζπουρίδη ο οποίος είχε επιφορτιστεί αυτόν τον «άχαρο» ρόλο αφού ξέρουμε ότι θα προτιμούσε να είναι μέσα στον αγώνα, πήρατε μία ελάχιστη πραγματικά ιδέα από αυτό που έζησαν οι 188 τυχεροί αθλητές που ξεκίνησαν τον Rodopi Challenge. Γίνατε σίγουρα όμως μάρτυρες μίας πραγματικής «μάχης», λέξη τόσο αδόκιμη όταν αυτή η «μάχη» στο τέλος καταλήγει στην παρακάτω εικόνα από την οποία αναδύονται συναισθήματα τόσο βαθιά που δεν μπορούν να περιγραφούν σε στείρες και άδειες γραμμές κειμένου, παρά μόνο αν τα ζήσει κανείς.
Συναισθήματα τόσο βαθιά που δεν μπορούν να περιγραφούν σε στείρες και άδειες γραμμές κειμένου, παρά μόνο αν τα ζήσει κανείς... | Photo (c): orizontas.org
Ο Γιάννης Κουρκουρίκης και ο Παναγιώτης Γούναρης, «δάσκαλος» και «μαθητής» αντίστοιχα, δημιούργησαν ένα θρίλερ στο 2ο μισό του αγώνα. Οι δύο αθλητές μαζί με τον Γιάννη Καλικά που αποτελούσαν την πρώτη τριάδα που κατέφτασε στον σταθμό της Ζαρκαδιάς αφού ξεκίνησαν από τον σταθμό της Ζαρκαδιάς έδωσαν έναν καταπληκτικό αγώνα μέχρι το τέλος με τελικό νικητή τον Γιάννη Κουρκουρίκη ο οποίος πέρασε την γραμμή του τερματισμού σε 9:49:06, επίδοση που αποτελεί και νέο ρεκόρ αγώνα. Ο Παναγιώτης Γούναρης διατήρησε με σθένος την μικρή διαφορά που είχε από τον Γιάννη, διαφορά που δημιουργήθηκε στην ανηφόρα της Οξιάς, τερματίζοντας σε 9.52.52, βελτιώνοντας έτσι εκπληκτικά την περσινή του επίδοση 11:15:12 που του είχε χαρίσει την 4η θέση αφήνοντας πολλές υποσχέσεις στον χώρο των υπεραποστάσεων βουνού. Τρίτος τερμάτισε ο Θωμάς Ανδρούτσος δίνοντας και αυτός έναν δυνατό και σταθερό αγώνα για να τερματίσει σε 10.25.37, μία πραγματικά αξιόλογη επίδοση.
Κουρκουρίκης, Γούναρης και Ανδρούτσος οι 3 νικητές του Rodopi Challenge 2015 | Photo (c) Θεόδωρος Γιαννόπουλος
Στις γυναίκες η Μυρσίνη Κολυφά μόλις έβαλε την υπογραφή της για ένα λαμπρό μέλλον στον κόσμο των υπεραποστάσεων βουνού. Νικήτρια του αγώνα με 12.27.57, μία πραγματικά καλή επίδοση αφήνει παρακαταθήκη και ελπίδα για το μέλλον. Το ίδιο ισχύει όμως και για την Δέσποινα Γαβριηλίδου η οποία σε δύο μόλις χρόνια παρουσίας σε αγώνες βουνού καταφέρνει όχι μόνο να τρέξει έναν αγώνα 80 χιλιομέτρων στην Ροδόπη αλλά και να πάρει την δεύτερη θέση με 12.56.35! Ειδική αναφορά στην περσινή νικήτρια του αγώνα Jo Manta η οποία αντιμετώπισε πρόβλημα στην μέση από τα πρώτα κιόλας χιλιόμετρα του αγώνα. Όχι μόνο δεν εγκατέλειψε, αλλά με αυταπάρνηση και μεγάλη ψυχή κατάφερε να βγάλει όλον τον αγώνα με περίσσευμα δυνάμεων στο τέλος και να τερματίσει τερματίζοντας 3η γυναίκα σε 14.57.00.
Κολυφά, Γαβριηλίδου και Μαντά οι νικήτριες του ROC 2015 | Photo (c): Θεόδωρος Γιαννόπουλος
Στην κατηγορία 50+ νικητής και βραβευθείσας ο 51χρονος Παναγιώτης Τούλης ο οποίος τερμάτισε σε 11.50.35.
Oι βραβευθέντες νικητές του ROC 2015. Από αριστερά: Jo Manta, Παναγιώτης Τούλης, Δέσποινα Γαβριηλίδου, Γιάννης Κουρκουρίκης, Παναγιώτης Γούναρης | Photo (c): Advendure
Συνολικά αναβαθμισμένο το επίπεδο των συμμετοχών πάντως τόσο από πλευράς επιδόσεων όσο και από το συνολικό αριθμό των εγκαταλείψεων δεδομένων των καιρικών συνθηκών που προέκυψαν. Συνολικά δέκα αθλητές τερμάτισαν με μία επίδοση κάτω από τις 12 ώρες ενώ και ο αριθμός των εγκαταλείψεων που έφτασε τις 35, ποσοστό κάτω από 20% επί των συμμετοχών, κρίνεται σχετικά μικρός κάτι που καταδεικνύει τον μεγάλο βαθμό ετοιμότητας των αθλητών του αγώνα.
Ιδιαίτερη στιγμή ο τερματισμός του Λάζαρου Ρήγου, εμπνευστή και οραματιστή των αγώνων της Ροδόπης με τον οποίον είχαμε την χαρά και την τιμή να τρέξουμε για λίγες στιγμές μαζί ... | Photo (c): Θεόδωρος Γιαννόπουλος
H διοργάνωση έκλεισε το πρωί της Κυριακής με μία όπως πάντα λιτή αλλά γεμάτη σεβασμό όχι μόνο προς τους νικητές αλλά και όλους τους αθλητές του αγώνα απονομή και την υπόσχεση όλων, αθλητών – εθελοντών – διοργανωτών, να ξαναβρεθούν στα μαγικά εκείνα μέρη να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό όχι για να «ζητήσουν την νίκη αλλά μόνο το κουράγιο» να δώσουν την δική τους προσωπική μάχη στα δάση της Ροδόπης.
Η πατροπαράδοτη φωτογραφία που συνοδεύει τους αθλητές ... μέχρι τον επόμενο αγώνα τους στην Ροδόπη | Photo (c): orizontas.org
